တီတီတာ ခွန်းဆိုတတ်စဉ်ကပေါ့
ကျွန်တော်ကြီးရင် ဘာ.....ဆိုတဲ့
အလှဆုံးအိပ်မက်တွေရှိခဲ့ဖူးတယ်။
ဂျစ်ကန်ကန် မာန်ထောင်တတ်အရွယ်မှာလည်း
နောင် ၅နှစ်မှာ ငါတော့ကွာ....ဆိုတဲ့ အိပ်မက်တချို့ မက်ခဲ့ဖူးတယ်။
ခါးသက်သက် ဘဝရဲ့
ညဥ့်နက်နက်တွေတုန်းကပေါ့
တစ်နေ့မှာ ငါ....ဆိုတဲ့
အိပ်မက်တွေ ကြွေးကြော်ခဲ့ဖူးတယ်။
မာသာထရီဇာလို မြင့်မြတ်သူတွေအကြောင်း မှတ်သားမိတော့လည်း
လူတွေအတွက် ဘယ်လို....ဆိုတဲ့ အိပ်မက်တွေ အစပျိုးဖူးတယ်။
နှစ်သစ်ကူးအကြိုညတွေမှာပေါ့
ဒီနှစ်တော့ ဒီလို...ဆိုတဲ့ အိပ်မက်တွေရေးဆွဲခဲ့ဖူးတယ်။
အားသစ်လောင်း
လူငယ်သင်တန်းတွေမှာပေါ့
ဘုရားအတွက် ဘယ်လို....ဆိုတဲ့
အိပ်မက်တွေ နှုတ်မြွက်ဖူးတယ်။
ဘဝဇာတ်ခုံ ကြိုးစုံအောင်
ကနေရချိန်မှာတော့
မနက်ဖြန်အတွက် အိပ်မက်ဖို့တောင် တကယ်တမ်းတော့ အနိုင်နိုင်ရယ်...
ဒိုင်ယာရီတွေထဲမှာတော့
ငါသေချာထုပ်ပိုးထားတဲ့
အိပ်မက်တချို့ နောက်လူတွေဖတ်ဖို့အရာမယွင်းဘဲ
အထပ်လိုက် ရှိနေသေးတယ်။
မက်ခဲ့တဲ့ အိပ်မက်တွေရယ်
လက်ချိုးလို့ မလုံလောက်နိုင်လည်း
ဘယ်အိပ်မက်က တကယ်လက်တွေ့ ဖြစ်လာခဲ့ပြီလဲ။
အတွင်းလူရဲ့ မေးခွန်းထုတ်သံ
ငါ့ကို ပြန်ခြောက်လှန့်နေလည်း
ခွန်းတုန့်ဖို့ မဖြစ်နိုင်ဘဲ....
အိပ်မက်တချို့ ဒိတ်လွန်နေဆဲ...
Acacia
